سلـحــشـوران شـهـر نــراق

کمتر دانش آموز نراقی پیدا می‌کنی که از مدرسه فاضل بی خاطره باشه . مقابل خانه معاون الممالک و جنب فروشگاه حاج قاسم اصفهانی مدرسه فاضل نراقی برای تمام معلمین و خصوصا دانش آموزان ناب ترین لحظات تلخ و شیرین در حافظه مانده است .

تَرکه‌هایی که درخت‌های باغچه علی خان بریده و به کَف دست دانش آموزان درس نخوان نوازش می‌شد و یا پس گردنی‌هایی که از طرف معلمین دلسوز نواخته می‌شد و فلک کردن‌ها و از همه مهم تر تشویق‌های پی در پی معلم‌ها برای درس خواندن و اینده درخشان همه در اذهان باقی مانده است . پیشاهنگی و مراسم‌های مختلف و جیغ و داد و هورا یادشان بخیر .

حیاط مدرسه که به سمت رودخانه و باغچه علی خان منتهی می‌شد و مسابقه‌های فوتبال که در زمان تحصیل یا بعد از ظهرها انجام می‌شد چه حس و حال شگفت انگیزی داشت . روحش شاد بلقیس خانم همسایه مدرسه که وقتی توپ به منزلشان پرت می‌شد با خوشروئی توپ را به داخل مدرسه می‌انداخت .

الان که به ساختمان‌های تخریب شده مدرسه فاضل نراقی و از جمله به حیاط آن نظر افکنده می‌شود اشک از چشمان جاری می‌شود که چگونه نوجوانی و جوانی با فراز و نشیب آن طی شد و مکان تربیت و پرورش نسل‌ها به تلی از خاک تبدیل شده و هیچ صدایی از شور و امید و پویایی نمی‌شنوی .

کاش این فضای آموزشی و بزرگ که از مرغوب ترین زمین‌های نراق به حساب می‌آید برای فعالیت‌های عام المنفعه شهر مجددا ساخته می‌شد .