سلـحــشـوران شـهـر نــراق

بازخوانی سند وقفی کاروانسرا و تاجر سرای حاج محمد مهدی نراقی فرزند عبداله در نراق 160 سال قبل - سند شماره 419

Let's block ads! (Why?)

و اما جعفر کمره ئی(کمره ای) شجاع شجاعان

از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ خدمت سربازی در لشکر ۷۷ خراسان بود . و یکبار از ناحیه دست در مقطع آزاد سازی خرمشهر مجروح می‌گردد . بعد به عضویت سپاه پاسداران در می‌آید .

سلطان منطقه سردشت لقب اوست .مرد سختی‌ها . سفت و محکم در مقابل دشمن داخلی و آرام در مقابل دوست .کوه و دشتی نبود که زیر پایش در منطقه سردشت پیموده نشده باشد . چشمان تیز بینش دشمن زبون کومله و دمکرات را به خوبی می‌دید . کمینگاه‌های دشمن را می‌شناخت.
در عین حال دلش می‌سوخت که چرا این جوانان فریب خورده اند و راضی به خودمختاری کردستان و قطعه کردن وطن خوبمان ایران می‌باشند .تلاش می‌کرد هدایت شوند ولی اگر کسی تعدی می‌کرد سرسختانه مبارزه می‌کرد .

پیشنهاد داشتن مسئولیت به او دادند او نمی‌پذیرفت ولی همه جا حضور داشت . فعالیت‌هایش را به رایگان در خدمت نظام قرار داده و ادعایی نداشت .تیم‌های عملیاتی بدون حضور او روحیه بخش نبود .بسیاری از دوستانش پیشمرگان کرد مسلمان و برادران اهل سنت بودند . ترسی نداشت چون به راهش اطمینان داشت . عقبه دشمن را ملاحظه می‌کرد که تار عنکبوتی بیش نیستند و آینده‌‌‌ای ندارند .
همیشه آماده بود . یاد می‌آوری آن جوراب‌های پشمینه که به دور پاهایت محکم می‌بستی که در کوه‌های برفی و به هنگام تعقیب دشمن در کولاک و سرما سست نگردد .کمرت همیشه بسته بود و لباس‌های رزمت همیشه پوشیده. فقط نیاز بود لحظه‌‌‌ای کلاشینکفت را بر روی دوشت بیاندازی و حرکت را آغاز کنی . به همه جا به میرآباد- نلاس - کانی زرد – وَرده – بُلفت و دوپازا - قاسم رش-کیله –کرژال - ربط - شلماش و... هر جایی که هیچ کَس نمی‌رود . حتی شمال عراق

مهر ۱۳۶۵ عملیات مشترک سپاه و یکتی بر علیه مواضع دولت عراق چه جانفشانی‌ها داشته‌‌‌ای . در آنجا مجروح گشته‌‌‌ای و در سلیمانیه مداوا شده ای. جعفر جان کسی نرفت دوستانت را پیدا کند و از زبان آنها رشادت‌ها و سلحشوری‌هایت در منطقه سلیمانیه ؛ کرکوک؛ و ... عراق را پرس و جو کند . هنوز هم دیر نشده چند نفری از آن جمع باقی است .مطمئن هستم پیشمرگان اتحادیه میهنی کردستان عراق موسوم به یکتی هم در کردستان عراق از شجاعت‌های تو مبهوت بوده اند .
دوستان هم رزم در سردشت یادتان هست پیامی‌به کردستان عراق ارسال شد که چون جعفر نامزد دارد برای او مرخصی اجباری بگیرید تا کمی‌بیاساید .

نیروهای کومله و دمکرات خسته فعالیت امثال شما شده است.اذعان به رشادت‌های شماها دارد . ولی راهی است که خودت انتخاب کرده‌‌‌ای .شب است و بهتر دیدی از سید عباس باشی (حسینی نژاد) خداحافظی کنی. ظاهرا او آخرین نفری است که دیده‌‌‌ای ؟ نکند که فردا باز نگردی ؟ توکل بر خدا
امروز یازدهم اردی بهشت ۱۳۶۶ است . ماموریت روی خط صفر مرزی ایران و عراق در روستای گوره شیر از توابع سردشت . نیروهای حزب منحله دمکرات کردستان آنجا ناامنی ایجاد کرده است. مرحله اول چه زیبا پیروز شدید . دوستان پیشمرگ مسلمان مگر زمان پیغمبر را فراموش کرده اید چرا محل‌های استقرارتان را ترک و به جمع آوری غنایم می‌پردازید. دشمن بفهمد دخلمان را می‌آورد.

انکار نفرات آخر دشمن زبون در حال فرار صحنه را دیده و به سرعت به فرمانده هیز (گردان) ماجرا را اطلاع می‌دهد. او با زیرکی از پشت روستا با سازماندهی مجدد می‌تازد .جنگ پارتیزانی در مناطق کوهستانی شرایط ویژه‌‌‌ای دارد. سنگر نداشته باشی از پای در می‌آیی .
دشمنان نزدیک و نزدیکتر شده و حلقه محاصره تنگ می‌شود. مکان جعفر کمره‌‌‌ای برای فرار باز است ولی او نراقی و افکار حسینی دارد . می‌ماند و مبارزه می‌کند .چند نفر را از اسارت شدن نجات می‌دهد . قوتی به نیروهای خودی می‌دهد. اما نابرابری وجود دارد و اشرافیت جنگی سخت می‌گردد . جنگ تن به تن آغاز می‌شود و باز غلبه بر دشمن امکان پذیر نمی‌گردد و تا جایی که جعفر و دوستانش مجروح می‌شوند توان وی برای مبارزه پایین می‌آید تا جایی که محاصره تمام می‌شود و به شهادت می‌رسد .

صادق کلهر زودتر شناخته می‌شود . دمکرات‌ها مدعی می‌شوند که این فرد به خلق کرد در منطقه سردشت ظلم می‌کرده است. بر این اساس پیکرش بیشتر مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرد . جعفر اما مبارز بوده ولی تجزیه طلبان ادعا دارند او به مردم کرد ظلمی‌نکرده ولی استقامت بالایی داشته و دمکرات‌ها همیشه از این افراد عصبانی هستند. بنابراین او نیزاز نظر دمکرات‌های نادان ، مجرم است که برای امنیت کشورش فعالیت داشته و باید شکنجه و اذیت شود . آمده ایم که اینگونه بمیریم . بگذار ببینم چند نفر شهید شده اند ؟

یک ؛ دو ؛سه ....هجده نفرند . آی دمکرات‌ها حالا که برای چند روز دنیا و زرق و برق آن پیروز شده اید چرا دیگر به جنازه‌ها اذیت و آزار می‌رسانید . اینها که به خانواده اشان وصیت کرده اند که اگر جنازه‌‌‌ای از ما نیامد در گلزار شهدای نراق یادبودی برای خالی کردن عقده‌های تنهایتان درست کنید تا آرام گیرید .
آی واسطه‌های به دشمن نزدیک. آیا این پول‌ها بسنده نمی‌کند . اکنون چند روزیست که امروز و فردا می‌کنید تا جنازه‌ها را به سردشت انتقال دهید . آنچنان راهی هم تا مرز نیست .

بنازم به جوانمردی و پی گیری سلحشوران شهر نراق که عزم را جزم کرده اند . روز بعد جنازه به سردشت و بعد به زادگاه جعفر در شهر نراق منتقل می‌گردد.
رادیوی حزب منحله دمکرات کردستان با شادی خبر کشته شدن عده‌‌‌ای از پاسداران و پیشمرگان کرد مسلمان را اعلام می‌کنند. رادیو بی بی سی انگلستان نیز عین خبر را پخش می‌کند. مرد ساده اما سیاست باز نراق بسیجی مرحوم مسلم مرادی این خبر را دریافت می‌کند که هجده نفر به اسامی‌... و جعفر کمره‌‌‌ای یکی از جنگجویان گردان نبی اکرم(ص) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی‌سردشت به دست اعضای حزب دمکرات کشته شده اند .

عده‌‌‌ای از 18 شهید 11 اردیبهشت 1366 توسط تهی مغزتان حزب منحله دمکرات:

1- جعفر کمری(کمره ای) پاسدار
2- محمد عبدی – پاسدار
3- خالد محمدیان – پاسدار
4- بهرام علی مغانی – سرباز
5- مهدی زین الدین – پاسدار(با زین الدین فرمانده لشکر تشابه اسمی‌است)
6- اسماعیل زنده دل – پاسدار
7- عبدالله تیمورزاده – پاسدار
8- حسین ژاله – (پیشمرگ کُرد مسلمان)
9- محمدامین عثمان پور – (پیشمرگ کُرد مسلمان)
10- ناصر ژاله –(پیشمرگ کُرد مسلمان)
11- اسماعیل حسین نژاد – (پیشمرگ کُرد مسلمان)
12-پاسدار صادق کلهر فرزند پرویز اهل روستای گورخانه از توابع دهستان خندان شهرستان طارم سفلی استان قزوین
13- حسین سیرنه پی از جمله اسرای این عملیات است .

اگر تو بهتر و بیشتر و مستندتر می‌توانی بنویسی معطل نکن که مسئولی...

Let's block ads! (Why?)

BTS NEWS - 22 May

هر چه به زمان عقب بر می‌گردیم به اسناد و نوشته‌های قدیمی‌برمی‌خوریم ومی‌بینیم که در زمان‌های دور مردم کهن شهر نراق چه زندگی ساده و ارزشمندی داشته اند.

حتی به صورت پاگیره‌های قدیمی‌با قدمت بالا ۵۰ سال که ابتدایی ترین وسایل زندگی نوعروسان در آن به چشم می‌خورد ، وسایلی که حتی شنیدن نام آنها هم برای نسل امروزی تازگی دارد. این وسایل اگرچه امروزه کارایی سابق را ندارند ولی به عنوان اَنتیک زینت بخش دکورهای منازل ما شده اند تا بیشتر به سبک زندگی مردم نراق در قدیم پی ببریم.

از آنجاییکه برخی از این وسایل برای نسل امروزی ناشناخته است و شاید نام آنها را کم و بیش شنیده باشند به ذکر نام چند مورد از آنها و نحوه کاربرد آنها که از لابه لای اسناد قدیمی‌بدست آمده است با ذکر گویش نام محلی آن اشاره کوتاه می‌گردد :

1-چارشَب:چارشب (چاچَب) به معنی چادرشب می‌باشد که در قدیم عمدتا از جنس قدک بود و برای بستن لحاف و تشک استفاده می‌کردند و آن را به دیوار اتاق تکیه داده و به عنوان پشتی استفاده می‌کردند.برای پهن کردن روی لحاف کرسی،روی فرش و... از کاربردهای دیگر چادرشب بود.

2-سفرهِ نان: بر خلاف سفره‌های امروزی که همه سفره‌ها از جنس مشمع و نایلون هستند سفره‌های قدیم از جنس قَدَک در ابعاد مختلف بود.سفره‌های نخی گل دار هم وجود داشت که در حاشیه‌های آنها این بیت شعر به چشم می‌خورد:
شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کَفَت بیرون کند

3-دستمالِ صحرا و دستمال٘ دست: دستمال صحرا هم شبیه سفره نان و بزرگتر از آن بود برای بردن نان و سایر مایحتاج ضروری به صحرا یا مزرعه استفاده می‌شد. بَسّنَه‌هایی که بانوان سخت کوش نراق روی سر قرار داده و به صحرا یا هرجای دیگر می‌بردند نمونه‌‌‌ای از دستمال صحرا بود. دستمال٘ دست هم معمولا قرمز و سبز ابریشمی‌بود و مردان میانسال یا کهنسال در جیب قبا یا کت می‌گذاشتند و برای بهداشت فردی استفاده می‌کردند.این دستمال‌ها هنوز هم موجود می‌باشند.

4-چارقَت: که همان چارقَد یا روسری سفید مرمر یا قلاب بافی شده است که در قدیم سرپوش زنان و دختران بود و با یک سنجاق قفلی و دو یا چند عدد مهره چشم زیر گلو می‌بستند.امروزه کلیپس جایگزین سنجاق قفلی شده است.

5-رَختِ حمام: رخت حمام قدیم (بُقچه حمام) سه تیکه بود.سوزنی ،دستمالِ حوله و زیر انداز که در موقع استحمام از آن استفاده می‌کردند.

6-چای دان: چای دان‌های قدیم به شکل مکعب مستطیل شیشه‌‌‌ای از جنس فیروزه آبی با درپوش فلزی و یا چینی با در پوش چینی بود که برای نگهداری چای خشک استفاده می‌ شد.

7-آیینه: آیینه‌های قدیم به شکل مربع یا مستطیل با قاب چوبی و روکش فلزی نقره‌‌‌ای بدون پایه بود که یکی از اقلام جهیزیه نوعروسان بود که آن را داخل طاقچهِ اتاق می‌گذاشتند و در طرفین آن گلدان یا وسایل دیگر قرار می‌دادند. از این نوع آیینه‌ها هنوز هم در خانه‌های قدیمی‌شهر نراق دیده می‌شود که قدمتی نزدیک به ۱۰۰ سال دارند.

8-جام : در گویش نراقی جام به کاسه‌های گرد دایره شکل پهن با لبه کوتاه گفته می‌شود. ولی در اینجا‌ منظوراز جام، جام حنای عروس است که دو تیکه بود که شامل جام پهن و سینی مسی بود. لگن حمام ومَشوَرَه (مشبره) یا تاس حمام که استوانه‌‌‌ای شکل دسته دار از جنس مس بود نیز ازوسایل مخصوص استحمام به شمار می‌رفت.

9-تاقار و بَسُّو:از تاقار یا تاقاره برای تهیه خمیر نان، نگهداری جِلت (خیک ماست) و... واز بَسُّو برای نگهداری رب ، پنیرو...استفاده می‌شد.

10-قلبول آرد بیز: همان اَلَک آرد بیز امروزی است که دارای توری خیلی ریز است و برای بیختن(الک کردن)آرد برای تهیه خمیر استفاده می‌کردند.

11-مِجری:صندوقچه‌های چوبی با روکش فلزی و چفت وبس بود که در تاقچه اتاق می‌گذاشتند و برای نگهداری اسناد، پول،طلاجات و چیزهای گرانقیمت استفاده می‌شد.

12-مقبره:مقبره(مغبره) شبیه مجری کوچک با روکش مخمل بود که به عنوان جعبه وسایل بهداشتی و آرایشی نوعروسان استفاده می‌شد.

13-یَخدان:صندوق چوبی مستطیل شکل پایه دار با روکش فلزی ساده و گل دار وچفت و بس که برای نگهداری البسه ومواد غذایی خشک و...استفاده می‌شد.کمدهای امروزی جایگزین یخدان‌های قدیمی‌شده اند.

14-زیر کوزه ای: در قدیم برای نگهداری و خنک کردن آب از کوزه با حجم‌های مختلف استفاده می‌کردند.این کوزه‌ها یک زیر کوزه‌‌‌ای سفالی به شکل بشقاب داشتند که کوزه آب را داخل آن قرار داده و یا به دیوار تکیه می‌دادند تا آب آن خنک شود.

15-کَش مالی: همان کشک مالی است که تاقاره کوچک دهان گشاد تقریبا شبیه گلدان از جنس سفال که داخل آن لعاب کاری شده بود.در قدیم کشک خشک را که دانه‌‌‌ای بود داخل آن با آب خیس می‌کردند وسپس با دست آن را به بدنه داخلی که ناصاف و دندانه دار بود می‌کشیدند(می‌مالیدند) وعصاره گرفته شده از کشک را کالجوش درست می‌کردند.

16-لَنپا:همان چراغ لَمپا یا گردسوز امروزی است که برای روشنایی از آن استفاده می‌کردند. همچنین برای طبخ غذا هم از حرارت این چراغ استفاده می‌شد.بدین صورت که یک سه پایه فلزی بلند که تقریبا استوانه‌‌‌ای بود روی چراغ قرار می‌دادند و دیزی آبگوشت یا غذاهای دیگر را روی آن می‌گذاشتند تا با حرارت چراغ پخته شود.البته یک نوع چراغ‌های کوچک هم شبیه لمپا وجود داشت که به آن "چراغ خواب عروس"می‌گفتند.

17-شانه قیچی:از ابزار‌های بافت قالی بود .چون نراق در حرفه قالی بافی پیشینه طولانی دارد این ابزارها را به عنوان جهیزیه به نوعروسان می‌دادند.

18-آجیل خوری: آجیل خوری دارای پایه گرد کوچک از جنس شیشه واستیل بود که برای ریختن آجیل ،نقل و...ازآن استفاده می‌کردند. در مراسم عقدکنان در شهرنراق داخل آنها مقداری نُقل‌های ریز معروف به (نقل گشنیزی) می‌ریختند و به هر میهمان می‌دادند.

19-سفره قند: سفره قند از جنس پارچه ساتین آستردار دایره‌‌‌ای شکل بود که لبه‌های آن چین دار بود و نخ مخصوصی از وسط این چین‌ها رد شده بود.داخل آن را قند می‌ریختند و با قیچی یا قند شکن خرد می‌کردند. در موقع بستن آن دو سر نخ را می‌کشیدند وسفره قند به شکل کیسه کاملا جمع می‌شد و نخ را به دور آن می‌بستند.در موقع باز کردن ،مجددا نخ را کاملا شل می‌کردند و سفره روی زمین پهن می‌شد و مجددا قند خرد می‌کردند و یا از قند خرد کرده آن داخل قندان می‌ریختند.

20-قوری پوش: قدیمی‌های نراق به خوبی به یاد دارند که موقعی که سماور زغالی جوش می‌آمد چای را در قوری چینی دم می‌کردند و سر سماور می‌گذاشتند و یک پارچه کوچک از جنس ترمه یا گلدار دیگر روی قوری می‌انداختند که بخار آن بیرون نرود و چای زودتر دم بکشد به این پارچه قوری پوش می‌گفتند و چقدر ارزشمند بود که در سیاههِ عروس هم ذکر می‌کردند .

21-قلیان: شاید تعجب کنید که قلیان در جهیزیه نوعروسان چه نقشی داشته است؟
جواب این است که اولا در قدیم در اکثر خانه‌ها مردها و زن‌ها از قلیان استفاده می‌کردند. ثانیا موقعی که به خواستگاری دختر می‌رفتند خانواده داماد می‌گفتند :عروس خانم قلیان را چاق کنه و بیاره.
اگر عروس از عهده این کار به خوبی بر می‌آمد او را تایید می‌کردند . اگر امروز می‌گویند:عروس خانم چای بیار،قدیم می‌گفتند عروس خانم، قلیان را چاق کن بیار یا سره را آتش بذار بیار. به همین خاطر قلیان هم در صورت پا گیره ثبت می‌شد.

22-سبد و تُوجَه: سبد وتُوجَه از ترکه‌های مخصوص درختان بید و ارغوان در سایزهای مختلف بافته می‌شوند با این تفاوت که تُوجه دایره‌‌‌ای شکل بدون لبه یا لبه خیلی کم و سبد لبه دار و نسبتا بلند است.در قدیم از تُوجه‌ها برای آبکش کردن برنج، ساختن برگه الگ و زرد آلو و تهیه جوزغند استفاده می‌کردند ولی سبد برای ریختن خامه قالی وانواع کارها کاربرد داشت.

23-سماور، طشتک، زغالدان و زیر دستی: در قدیم اکثر سماورها زغالی بود .هر سماور دارای یک طشتک زرد برنجی بود که سماور را داخل آن می‌گذاشتند که خاکستر آن روی فرش نریزد.همچنین برای زود جوش آمدن، یک بوق (بوق سماور)که استوانه‌‌‌ای شکل دارای ارتفاع متفاوت با توجه به حجم سماور با یک دسته چوبی در دهانه تنوره سماور می‌گذاشتند تا زغال‌ها راحت تر بسوزد و آب زود تر جوش بیاید. زیر دستی یک دیس خیلی کوچک زرد رنگ استوانه‌‌‌ای بود که بیشتر جنبه تشریفاتی داشت بدین صورت که در مراسمات مختلف استکان چای را در داخل آن می‌گذاشتند و چند حبه قند هم کنار آن قرار داده و بدین صورت از بزرگان مجلس پذیرایی می‌نمودند.
در کنار هر سماور هم یک ظرف استوانه‌‌‌ای دسته دار و دَردار فلزی به نام ذاغالدان(زغال دان) وجود داشت که زغال در آن می‌ریختند و موقعی که زغال سماور تمام می‌شد با اَمبُر(انبر)کوچکی که داخل آن بود زغال را مجدد داخل سماور می‌ریختند. به سینی استکان نعلبکی هم قَوَه سینی می‌گفتند.

24-دیزو: دیزو یا دیزی یکی از ظروف‌های طبخ غذا مخصوصا آبگوشت در قدیم بود. جنس دیزی معمولا از سفال، سنگ، مس و روحی بود که بیشتر از جنس روحی آن برای طبخ آبگوشت استفاده می‌کردند و معمولا با حرارت چراغ لَمپا،سه فتیله و حرارت آتش چاله کرسی آبگوشت را می‌پختند که غذای خوشمزه‌‌‌ای بود.

25-آفتابه مسی: در قدیم کلیه ظروف آشپز خانه نوعروسان از جنس مس بود و آفتابه مسی هم شامل حال آنها می‌شد.

فاطمه علی آقایی عشرت علی آقایی مریم علی آقایی

لازم می‌دانم اینجانب مرتضی علی آقایی نراقی در رابطه با این تحقیق و نوشته از زحمات ارزشمند سرکار خانم عشرت علی آقایی ، فاطمه علی آقایی وهمچنین خانم مریم علی آقایی فرزند شهید غلامعباس علی آقایی در رابطه با تهیه وسایل و تجربیات ارزنده شان صمیمانه تشکر و سپاسگزاری نمایم.

سایت سلحشوران شهر نراق از مطالب ارزشمند جناب آقای مرتضی علی آقایی فرزند علی اکبر نویسنده ، محقق و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ شهر تاریخی نراق قدردانی می‌نماید .

Let's block ads! (Why?)

مصالحه سلطنت رحمانی فرزند نصراله نراقی ابن عبدالرحمان همسر سید فرج اله هاشمی با برادرش محمد ابراهیم 93 سال قبل - سند شماره 417

Let's block ads! (Why?)

نامه سلطنت رحمانی همسر سید فرج اله هاشمی به تنها برادرش محمد ابراهیم 94 سال قبل در نراق - سند شماره 416

Let's block ads! (Why?)

معرفی کوتاه سریال HOMELAND

Let's block ads! (Why?)

سفرنامه عاشقی سلحشوران شهر نراق - 49

اجاره موقوفه مزرعه حسین آباد توسط حاج علی محمد نراقی به عبدالرحمن ابن عبدالمجید شنگولی نراقی 92 سال قبل - سند شماره 415

Let's block ads! (Why?)

اسلحه آتش نشانی__Firefighters a gun

سی و سه سال از شهادت مدافع راستین ولایت و کشور پاسدار جعفر کمره ئی نراقی می‌گذرد ولی تا کنون از همسرش بانوی مومنه و فداکار سرکار خانم معصومه رعیتی نامی‌عنوان نشده و یا فضائل معنوی و منزلت مشارالیها اجازه نگارش به راویان را نداده است .

خانم رعیتی سال 1346 در تهران متولد شد . پدرش آقای حسن رعیتی فرزند حبیب و مادرش خانم صنعت طحانی فرزند حسن از اهالی شایسته و قابل احترام شهر نراق هستند .
خانم معصومه و جعفر تاریخ 16 تیر 1365 عقد رسمی‌نمودند و نامزدی آنان کمتر از 10 ماه نکشید که تاریخ 11 اردیبهشت 1366 توسط نا امن کنندگان کردستان یعنی نادانان حزب منحله دمکرات در نوار صفر مرزی سردشت رادمرد جعفر کمره‌‌‌ای در راه ثبات و حفظ منطقه کردستان به شهادت رسید و دشمن داخلی باعث قطع زندگی زیبای این زوج جوان گردید .

پس از تمنای صورت گرفته سرکار خانم معصومه رعیتی از سجایای اخلاقی شهید جعفر کمره ئی مطالب با اهمیتی نگارش نمود که از ایشان سپاس گزاریم :

بسم رب الشهداء و الصدیقین
سخن گفتن از شهدا کار سختی است ، سخن از فرشته‌های زمینی که چند صباحی در این دنیای خاکی زیستند و نور وجودشان گرمابخش انسان‌های دیگر شد ، براستی که شهدا شمع محفل بشریتند . شهید جعفر کمره ای فوق العاده ولایت محور و گوش بفرمان امام خمینی(ره) بود . بر این اساس در وصیتنامه نوشته :

" سلام مرا به رهبر عزیزم و نور چشمم برسانید و بگویید تا آخرین قطره خونم سنگر اسلام را ترک نخواهم کرد و با خدا پیمان می‌بندم که در تمام عاشوراها و در تمام کربلاها با حسین علیه السلام همراه باشم و سنگر او را خالی نکنم تا هنگامی‌که همه احکام اسلام در زیر پرچم اسلامی‌امام زمان(عج) به اجرا درآید . "

جعفر نیز به خانواده اش علاقمند بود اما عشق به ولایت و استقرار و استحکام حکومت اسلامی‌برای او والاتر بود .ایشان فردی خودساخته بود و به گفته خودش تلاش زیادی برای خودسازی کرده بود. وی مصداق آیه شریفه " أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ" بود .

بدون اغراق می‌توان گفت صفات متقین که در کلام حضرت علی(ع) آمده در او به منصه ظهور رسیده بود.نجابت ، اصالت ، خوشرویی و مهربانی ازمشخصه‌هایی بود که در اولین نگاه به او جلب توجه می‌کرد.

نور ایمان از قلب او روی چهره اش هم اثر گذاشته بود . به واجبات دینی درهر درجه‌‌‌ای اهمیت خاص می‌داد . مثلا می‌گفت هر وقت برایم نامه می‌آید اگر پشت صفحه سفید باشد و جا داشته باشد همان موقع جواب نامه را می‌دهم چون جواب نامه واجب است. توکل به خدا ، تواضع و فروتنی ، اهمیت به لقمه حلال از دیگرصفات برجسته ایشان بود .

رعایت پوشش و حجاب برای جعفر اهمیت ویژه‌‌‌ای داشت و در وصیتنامه شان هم به آن تاکید کرده و نوشته :
" از همسرم و خواهرانم می‌خواهم که مرا ببخشند و حجاب خود را حفظ کنند که حجاب تو رنگین تر از خون سرخ من است . "

از زحمات و رنج‌هایی که در معرکه جنگ و جبهه متحمل شده بود سخن نمی‌گفت ولی فقط خدا می‌داند که بر او چه گذشت و این خود حکایت از مظلومیّت ایشان دارد . بار الها ما را شرمنده شهدا قرار مده

راوی : معصومه رعیتی فرزند حسن اهل شهر نراق اردیبهشت 1399

Let's block ads! (Why?)

ارسال گیوه،چیت،چارقد،وجه نقد توسط محمد ابراهیم رحمانی فرزند نصراله برای همسرش (احتمالا به نام زبیده) ومنزل پسرش غلامحسین در نراق - سند شماره 413